Сценарий открытого мероприятия «Уңыш бәйрәме»

 

Залда йорт. Йорт алдында каен агачы, каен төбендәге утыргычта бабай утыра. Залның уртасында болын. Балалар бер-бер артлы тезелеп кереп утыралар.

А. б.

Балалар без сезнең белән бергәләшеп “Уңыш бәйрәме”үткәрергә җыелдык. ”Уңыш бәйрәме” 22 сентябрьдә, көн белән төн тигезлшкәндә бәйрәм ителгән.

Бу вакытта инде уңыш җыю эшләре тәмамлана, көзге чәчү дә бетәргә якынлаша. Уңыш кибәннәргә куелып амбар келәтләргә тутырылып беткәч, бәйрәм килә. Ул көнгә алдан мул итеп сый-ризык әзерләнә, камыр ашлары пешерелә. Кешеләр өйдән –өйгә йөреп күңел ачалар.

Без дә буген сезнең белән көз турында шигырьләр сөйләрбез, уйнарбыз, җырларбыз күңел ачарбыз.

Самат: Көзге урман тып – тын булган,

Агач башы - ялангач.

Соңгы яфрак тошә калтырап

Әз генә җил кагылгач.

Илсөя:Көз килде. Уңыш булды,

Табын сый белән тулды.

Рәхим итегез дуслар

Көзге бәйрәмгә!

Алинә:Нинди куркәм минем илем,

Кояштай балкып тора!

Урманнары җыр шикелле-

Моңланып шаулап тора.

Аяз:Туган илем! Кочагында

Яшимен мин-бер тамчы.

Җырымны сиңа багышлыйм,

Кабул итеп алсаңчы.

“Яфраклар коела”җыры башкарыла. Утыралар.

А. б. Ничек күңелле монда,

Көзге матур болында.

Кошлар да, сайрамыйлар,

Хәтта бер аз, моңсу да.

Бала(Индира): Әнә ! Кояш та, чыкты.

Болытлар ерак качты.

Без килүгә бабаебыз

Олы капкасын ачты.

(Бабай капкасын ача, балалар аның янына киләләр, исәнләшәләр.)

Индира:Хәерле көн, бабакай!Менә, килеп тә җиттек. Кичә ук килә идек, Көн аязганын көттек.

Бабай (Әмир): Көттем,

Сезнең киләсен сиздем.

Сез килүгә эш бетте.

Әнә теге, зу-у-ур шалкан

Сезнең килерне көтте.

Шундый зуур булып үсте.

Ә тартып чыгарырга,

Безнең көч тәмам бетте.

Бала (Индира):

Әйдәгез әле бергәләп

Тартып чыгарып карыйк.

(тарталар-тарталар, шалкан чыкмый)

Бабай(Әмир):

Әллә әбине дә, чакырыйкмы?

Бергә:

Әби!Әби! Кил әле!

Безгә ярдәм ит, әле

(Әби чыга)

Әби(Зәлия)

Нәрсә булды?Әллә инде миннән башка шалкан да тарта алмыйсың хәзер?(балаларны куреп ала)

Ой!

Килеп тә җиткәннәр икән,

Минем якын дусларым.

Әйдәгез, әйдә тартыйк

Һәм авыз итеп карыйк.

(Тарталар, тарталар шалкан чыкмый).

Бала (Индира)

Бабай!Бабай!Бабакай!

Кайда сон безнең Акбай?

(Шул чак өрә-өрә Акбай килеп чыга.)

Акбай (Рамазан)

Нәрсә булды?Нишләдегез?

Ник элек килмәдегез?

Шалкан зур тугел иде.

Сез шуны белмәдегез.

Тиз генә тартып чыгарып

Ашап та булыр иде.

Әйдәгез. Тартыйк, тартыйк!

Болай тик карап тормыйк.

(Тарталар-тарталар, чыкмый.)

Акбай:

Кайда соң безнең песи?

(Кычкыра-кычкыра песи килеп чыга)

Песи (Айрат)

Нәрсә булды?Мяу!Мяу!Мяу!

Ник кычкырасыз шулай?

Ничек куп дуслар шулай,

Булышмый булмас болай.

Барысы бергә:

Әйдәгез тартыйк бергә!

1, 2, 3!

Әби:

Ә хәзер нәрсә эшләргә?

(Шул чак чыелдап тычкан килеп чыга.)

Тычкан (Ильнур)

Ничек инде, нишләргә?

Ә-ә!Миннән башка булмыймы?

Узем кечкенә булсам да, көчем зур! (Кулларын кутәрә.)

Әйдәгез!Тартыйк булмаса.

Бер, ике, өч!

Миндә куп көч!

(Тарталар һәм шалкан чыга, барсыда егылалар, башларын кашып, көлешә-көлешә торалар, ә шалкан торып баса.)

Барысы бергә:

Ой!Бунәрсә?

Шалкан (Апа):

Рәхмәт, балалар! Сез миңа ярдәм иттегез. Ләкин мине авыз итәр өчен, иң элек минем биремнәремне үтәгез. Сез әзерме?

Балалар бергәләп:

Әйе, без әзер!

Шалкан:1нче бирем:”Табышмак әйтәм, җавабын тап!”

1. Түгәрәк-түгәрәк шар кебек,

Кызыл-кызыл кан кебек,

Әчедер дә татлыдыр,

Йотыйм дисәң ташлыдыр. (Чия)

2. Алсу битле кыз усте,

Кызарып җиргә төште. (Алма)

3. Озын, яшел –түтәлдә,

Сары, тозлы –кисмәктә(Кыяр)

4. җир астында алтын казык,

Алдык без аны казып. (Кишер)

5. Итләч, йомры, яшелен

Өзеп алдым, яшердем;

Гәҗәпләндем бераздан,

Кояшсыз да кызарган(Помидор)

6. Үсеп утыра бер чулмәк,

Өстенә кигән йөз күлмәк. (Кәбестә)

7. Бер күтәрәм йорт,

Эче тулы яссы корт. (Кабак)

-Балалар, без кишерне, кыярны, кабакны, кәбестәне, помидорны, бәрәңгене бергенә сүз белән ничек атыйбыз?(яшелчәләр)

Ә чия, алма, груша, виноградларны?(Җиләк-җимешләр)

8. Җир астында җиз бүкән,

Һәркөн ашыйсын, иркәм. Нәрсә ул?(Бәрәңге)

Менә без сезнең белән хәзер “Бәрәңге җыю“уенын уйнарбыз.

Шалкан:Булдырдыгыз, балалар!Сез бик житезләр һәм тапкырлар икән.

А. б. :Әле безнең бүтән балаларыбызның да сөйлисе шигырьләре калды, әйдәгез әле бәйрәмебезне дәвам итик.

Камилә:Көз килде дә керде өйгә,

Яфраклар йөгерәләр.

Ышык эзләп койма, капка

Асларына керәләр.

Фәрдиев:Көз шулай төрле төсләргә

Буйый бөтен җирне дә.

Җиләк-җимеш белән сыйлый

Шатландырып безне дә.

Камиль:Урман кырларга

Килде матур көз.

Җәй үтте дип

Үкенмибез без.

Фәрхиев:Ашлыгы уңган,

Җимеше мулдан,

Буралар тулган –

Шуңа сөенгән.

Мансур: Каенннарга- сары яулык,

Миләшкә –муенсалар,

Чиягә-көрән алкалар,

Бигрәк килешеп торалар

Йомгаклау. Җыр “Көз килде”.

Менә шуның белән безнең бәйрәмебез тәмам. Игътибарыгыз өчен рәхмәт.